Ik fiets op mijn gemak door Demmerikse polder (Utrecht). Het is zonnig, er is weinig wind en ik ruik de zoete geur van bermbloeiers zoals fluitenkruid en dovennetel. Ik stop even bij een nat weiland waar ganzen rustig staan te grazen en eenden liefelijk tegen elkaar kwaken. Gekwetter van zwaluwen in de lucht en vele vliegjes en bijen op de bloemen maken het plaatje compleet. Het is een idyllisch moment. Maar plots slaat de stemming om.
De ganzen stoppen met grazen en steken hun koppen ver boven het gras uit, het gekwaak van de eenden neemt af tot het onheilspellend stil is en de zwaluwen boven mij zijn al verdwenen. Als meelevende vogelaar voel ik de onrust en word ik ook meer alert. Ik tuur naar de ganzen in het weiland, die elkaar vragend aankijken en stilletjes lijken te overleggen wat ze moeten gaan doen. Dan ineens wordt het eventjes donker en gaat er een grote schaduw over het weiland. De ganzen beslissen snel en nemen de vleugels. Onder luid gekakel verspreiden ze zich in de lucht. Ik kijk omhoog en zie de onruststoker vlak boven mij langsvliegen.
De grote vleugels slaan traag in de lucht en zelfs zonder verrekijker zie ik een witte staart die afsteekt tegen een donker lijf en de grote gehaakte gele snavel. Een prachtige volwassen zeearend vliegt over. Zelf is hij zich waarschijnlijk van geen kwaad bewust, maar met een spanwijdte van twee meter en die indrukwekkende snavel is het een vliegend gevaarte. De vliegende deur is dan ook een terechte bijnaam voor deze imposante vogel.
Zowel ik als de ganzen hebben de ontmoeting met deze rover overleeft. Maar in de spanning van het moment vergeet ik helemaal om foto’s te maken. Een vlugge foto met mijn mobiel door het oog van de verrekijker is het enige dat achterblijft als bewijs van deze geweldige ervaring. Wanneer de arend met enkele krachtige vleugelslagen bijna uit het zicht is keert de rust weer terug. De ganzen zijn weer geland, de eendjes kwekken weer en ook de zwaluwen scheren weer langs mij heen alsof er niets is gebeurt. Ik tuur nog even in de verte naar de contouren van de arend. Hoe vaak ik deze vogel ook mag ontmoeten, het zal altijd een indrukwekkend moment zijn.
Geschreven door: Donny Dolman
Donny Dolman (1998) is enthousiast, nieuwsgierig en verslaafd aan de natuur. Achter iedere boom, onder elke steen, achter ieder geluid en elke foto schuilt een verhaal. De natuur is zo interessant, prachtig en verwonderend! Donny deelt dat graag met zoveel mogelijk mensen, daarom schrijft hij voor Biobelevenis.nl