Op 17 september 2020 ben ik op pad geweest voor mijn stage bij Brabant Landschap. Brabant Landschap is bezig met het verbeteren van de biodiversiteit in het boerenland. In het Noord-Westen van Noord-Brabant ligt namelijk een demonstratiegebied voor het PATRIDGE project. Dit gebied is er een van de tien en deze gebieden zijn verspreidt over vijf landen.
Een van mijn taken is om één keer per week naar dit demonstratiegebied te gaan om de kluchten van patrijzen te tellen. In het najaar (herfst en winter) vormen patrijzen groepen en deze worden dus kluchten genoemd. Een klucht bestaat uit jonge dieren met ouders, later in het jaar voegen oudere dieren zichzelf toe aan een bestaande klucht.
Het zoeken naar deze kluchten is geen gemakkelijke taak. De patrijs leeft namelijk een verborgen leven. In de hoge vegetatie verstoppen ze zich voor roofdieren. Het verstoppen is in het demonstratiegebied erg goed mogelijk. Binnen dit gebied zijn er allerlei maatregelen genomen ter bevordering van de patrijs. Zo zijn er bloemblokken en keverbanken aangelegd die de patrijs voorzien van dekking en voedsel.
De patrijs (foto is uit mijn archief)
In dit verhaal ga ik niet te diep in op deze maatregelen, het zal vooral gaan over mijn zoektocht naar deze mooie vogels. Om ongeveer 10:00 uur begon mijn zoektocht. Het eerste wat ik deed is een camera met bewegingssensor verstoppen ergens in het demonstratiegebied. Op deze manier weet ik niet alleen of op deze locatie patrijzen zijn, maar kan ik ze ook op een unieke manier vastleggen. Door deze opstelling is het mogelijk om met een groothoeklens te werken (je krijgt meer van de omgeving in beeld dan met een zoomlens).
Foto gemaakt door camera val
Nadat ik de camera had opgesteld ben ik gaan rondfietsen door het gebied in de hoop dat ik ergens patrijzen zag. Tijdens het fietsen stopte ik af en toe om velden af te speuren met mijn verrekijker of met de telescoop die ik kon lenen van Brabant Landschap.
Ik met telescoop 
Ik opzoek naar patrijzen
Na een paar uur rond gefietst te hebben besloot ik aan te bellen bij familie Kolff, zij runnen een veehouderij waarbij ze veel doen voor de patrijs. Op hun terrein staan onder andere keverbanken en bloemblokken. Bij deze aardige mensen kan ik altijd terecht voor een bakkie koffie of een toiletbezoek.
Na mijn koffie bij familie Kolff besloot ik verder te zoeken naar de patrijs. Terwijl ik een veld sta af te speuren naar deze goed verstopte vogel hoor ik opeens wat gepiep achter me. Ik draai me om en op dat moment zie ik op nog geen twee meter van me vandaan drie jonge patrijzen opvliegen! Eentje vloog de weg over en kon gelukkig net een passerende auto ontwijken.
Na deze bijzondere ervaring besloot ik lekker mijn boterhammetje te eten op een bankje in het zonnetje. Ik zat twee tellen en hoorde iemand roepen: ‘Hee collega!’. Stom verbaast keek ik om mee heen. Ik werd natuurlijk herkend omdat ik mijn PATRIGDE bodywarmer aanhad. Dit was voor mij de tweede keer dat ik op deze testlocatie aanwezig was en ik stelde me dus netjes voor aan Huib. Hij was bezig met het opsporen van Leonie, nu hoor ik jullie denken wie is Leonie? Leonie is een gezenderde patrijzen hen. Hiervoor had Huib een speciale ontvanger waarmee hij deze hen kon opsporen. Bijna elke week gaan er vrijwilligers zoals Huib op zoek naar de gezenderde patrijzen. Tijdens mijn stageperiode wilde ik graag een keer kijken hoe dat gaat. Dus ik vroeg aan Huib: ‘mag ik anders mee op zoek naar Leonie?’ Huib vond het prima en zo had ik een nieuwe, gave zoektocht te pakken.
Na een kleine drie uur zoeken hoorde Huib zijn ontvanger piepen: Leonie is in de buurt! We hebben haar niet gevonden omdat ze verscholen zat in het hoge gras. We hebben wel ongeveer kunnen inschatten waar ze verbleef. De coördinaten van dit punt werden doorgegeven en het was tijd om naar huis te gaan.
Onderweg naar huis besloot ik mijn verstopte camera maar eens op te halen. Ik was helemaal enthousiast toen ik zag dat mijn camera meer dan duizend foto’s had gemaakt. Dit enthousiasme was van korte duur. De bewegingssenor had ik per ongeluk op heel gevoelig gezet; bij elke beweging maakte mijn camera dus een foto. Mijn kaartje zat daardoor vol met foto’s van bewegend gras. Gelukkig kon ik toch heel tevreden naar huis. Deze dag heb ik niet alleen twee kluchten van patrijzen gevonden, maar ik heb nog veel meer mooie vogels gezien. Waaronder een grote groep Kieviten, de purperreiger, de witgat en roofvogels zoals de torenvalk en de buizerd.
Geschreven door: Bastiaan van Gemert
Bastiaan van Gemert is een enthousiaste jongen die van kinds af aan al natuurfotograaf wilde worden. Hij vindt het daarom ook erg leuk om zijn verhalen en foto’s met iedereen te delen. Met zijn beelden en verhalen wil hij laten zien hoe bijzonder en mooi de natuur is.
