Camouflage op Bevrijdingsdag

Afgelopen dinsdag was het Bevrijdingsdag, een mooie dag om in alle vroegte te gaan vogelen. Daarom ben ik om half vijf s’ochtends opgestaan om met de eerste zonnestraaltjes in het veld te zijn. Ik was al een lange tijd niet meer bij mijn favoriete vogelgebied geweest dus vond ik het weer eens tijd om de Oostvaardersplassen met een bezoekje te vereren.

Na een kleine drie kwartier gereden te hebben kwam ik vlak voor zonsopkomst op mijn bestemming aan. Wat voelde het goed om hier weer te zijn, ik wist al dat het een goede dag zou worden toen ik bij het uitkijkpunt op de Grote Praambult stond. Vanaf hier zag ik meteen een grote kudde met Edelherten lopen. Eenmaal aangekomen bij de eerste vogelkijkhut van de dag, werd ik begroet door het geluid van de vele Rietzangers, Cetti’s Zangers en Blauwborsten. Wat een genot, na enkele uren hier doorgebracht te hebben was het tijd voor de volgende kijkhut.

Aangekomen bij kijkhut de Oeverloper zag ik dat hier ook al een andere vogelaar stond te turen. Zoals altijd de bekende vraag; “En, al wat gezien?” bromde hij iets over ‘niets bijzonders, alleen wat zwaluwen’. En ja, na een vluchtige blik door een kijkgat kon ik dat alleen maar be-amen. Nu weet ik dat er veel geduld aan te pas komt daarom bleef ik de omgeving afspeuren. Waar ik maar weinig naar gekeken had was het kleine stukje drooggevallen slik op 2 meter voor de hut. Na enkele seconden speuren kon ik mijn geluk niet op. Mijn oog viel op een strookje met wat aangespoelde takken en rietstengels en warempel, een Watersnip! Perfect gecamoufleerd en doodstil zat deze vogel daar, hij was bijna niet te zien. Zijn bruine strepen vielen perfect weg met de rommelige achtergrond, zijn lichtere buik had hij tegen de grond gedrukt en zijn lange snavel tussen zijn veren gestoken.

Snel riep ik de andere vogelaar en vertelde dat hij iets over het hoofd gezien had. Na enkele minuten zag ook hij de watersnip die zich meesterlijk verstopt had. Toen de man de watersnip had gezien volgde het geratel van verschillende camera’s. Ongeveer tien minuten later begon de watersnip wat actiever te worden. Hij besloot om op zijn dooie gemak het kleine stukje af te struinen en een plekje in de zon op te zoeken. Beter voor ons want het licht was veel beter, het leek wel of deze vogel voor ons ging poseren. Na een uurtje had ik het wel gezien, ik pakte ik mijn spullen in, wenste iedereen succes en ging ik op weg naar de volgende hut.

Geschreven door: Ruben van Laar

Ruben van Laar (1998) is een gedreven natuurliefhebber, een echte vogelfanaat en graag in de weer met zijn camera. Hij heeft als passie om ook buitenstaanders en echte natuurbarbaren enthousiast te maken voor het natuurgebeuren en hen hiervan het belang bij te brengen. Dit doet hij doormiddel van artikelen op BioBelevenis.nl waar hij met alle plezier artikelen voor schrijft.