Lief natuurdagboek,
Mijn medestudenten en ik kregen de vraag of we op een zaterdag wat wildcamera’s wilden plaatsen in de omgeving. Dit was in het kader van een groter project. Ik zeg natuurlijk geen nee tegen een hele zaterdag spenderen in het bos!
De vrijdag ervoor troffen we alle voorbereiding. De camera’s werden voorzien van batterijen, de locaties werden bepaald en de gps werd ingesteld. De ochtend begon niet al te vroeg; rond de klok van negen uur stond de koffie klaar en ongeveer een uurtje later stonden we in het bos. We hadden ons opgedeeld in twee teams; ik ging te voet het bos in, terwijl de andere twee met de auto gingen. Met een gps liep ik van punt naar punt. Dat deed ik wel met een gezonde portie spanning. Ik was een beetje bang omdat ik door een gebied liep waar beren, wolven, lynxen en elanden konden voorkomen. Het punt stond goed ingesteld en zo vertrok ik rechtstreeks naar mijn eerste locatie. Ik knoopte mijn camera vast aan de boom en kon weer verder.
Wildcamera 
Ik 
GPS
Het probleem tijdens deze tocht was het ontbreken van wandelpaden. Ik liep letterlijk door de wildernis. Steile rotsen, moerassen, en dichte vegetatie waren eerder regel dan uitzondering. Aan het einde van deze tocht zat ik dan ook vol met schrammen en krassen. Dat geheel terzijde want tijdens mijn wandeling schrok ik opeens! Een hoender vlog net voor mijn voeten op. Na een paar tellen van bijkomen liep ik verder en toen zag ik nog een hoender opvliegen. Dit keer zag ik duidelijk dat het een mannelijk korhoen was! Ik was zo blij dat ik eindelijk een korhoen zag. Terwijl ik met dit vrolijke gevoel verder liep zag ik ook nog een aantal auerhoenen wegvliegen! Mijn geluk kon echt niet meer op deze dag. Een aantal uur later voelde ik opeens de grond trillen. Toen zag ik een gigantische bruine schim wegschieten. Even stond ik stil van de schrik en toen drong tot me door dat het een eland was! Dit waren echt wel mijn beste waarnemingen tot nu toe. Verder zag ik tijdens mijn wandeling nog wat kruisbekken, kuifmeesjes en de drieteenspecht.
Nadat ik de laatste cameraval had geplaatst belde ik mijn medestudenten met de mededeling dat ik bijna bij de weg was. Terwijl we belde zakte ik met mijn been in het moeras waarna ik bijna op een gigantische schedel van een eland viel! Eromheen lagen allerlei botten. Het was écht een slachtveld om te zien en waarschijnlijk het werk van een wolvenroedel! Het was echt een rollercoaster aan emoties tijdens dit telefoongesprek. Eerst was ik aan het vloeken omdat ik nat en vies was en twee tellen later was ik helemaal enthousiast. Mijn medestudent geloofde niet dat ik een schedel had gevonden met het gigantische gewei er nog aan. Aan het begin van de dag was ik wat grapjes aan het maken over wat ik allemaal zou vinden in het bos. We dachten natuurlijk nooit dat ik dit echt ging gebeuren. Zo liep ik dus met een stinkend elandschedel van ongeveer tien kilo door het bos. Na ongeveer anderhalve kilometer kwam ik aan op de afgesproken plek en kon ik weer terug met de auto naar de campus. De schedel heb ik schoongemaakt en ligt te drogen in mijn opslagruimte. Hopelijk kan ik deze mee terugnemen naar Nederland, want een betere souvenir kun je niet natuurlijk niet hebben!
Geschreven door: Bastiaan van Gemert
Bastiaan van Gemert is een enthousiaste jongen die van kinds af aan al natuurfotograaf wilde worden. Hij vindt het daarom ook erg leuk om zijn verhalen en foto’s met iedereen te delen. Met zijn beelden en verhalen wil hij laten zien hoe bijzonder en mooi de natuur is.
